We proosten met rode wijn, vriendin en ik. Daarbij moet je elkaar aankijken schijnt, want anders heb je 7 jaar slechte seks en dat wil niemand natuurlijk. Dus kijken we elkaar overdreven lang en diep in de ogen zodat we zeker weten, dat we de eerste 20 jaar geen slechte seks hebben. We nemen een slok en terwijl het rode gloedje natintelt op mijn tong en ergens in mijn slokdarm hangt, zegt vriendin 'morgen trainen we het er wel weer af. 'Bam! Daar gaat het gevoel van intens genieten, want ik doe blijkbaar iets wat eigenlijk niet mag. Op internet tuimelen de adviezen over rode wijn over elkaar heen. Ergens heb ik gelezen dat rode wijn goed is om gezond te blijven. Tenminste dat wil ik graag onthouden, terwijl ik best weet dat er stofjes inzitten, die niet zo goed voor mij zijn. Maar nee, ik wil morgen niet trainen en nu rode wijn drinken en die bitterbal in mijn andere hand, in mijn mond proppen, zonder erover na te denken. Trouwens die schaal met stokbrood en kruidenboter ligt mij ook al een kwartier aan te kijken. Die moet op. Het liefst zonder schuldgevoel.

Genieten dus. Pas ontdekte ik als ontbijt de geitenyoghurt. En ik ontdekte dat het beter smaakt met muesli en een soort van vogelzaad. Dit werkt prima voor mijn darmen, dus daar word ik blij van. Toch mis ik soms een witte boterham met dik roomboter en een laag pure hagelslag. Als kind werkte ik in laagjes. Laag roomboter, laag hagelslag en zo door en dat noemde we dan 'verwenbroodjes'. Mocht natuurlijk niet, ik ben verstandig opgevoed en kreeg best gezond te eten. Toch was er ruimte - vaak op vrijdag patatdag - voor verwenmomenten. Soms maak ik thuis nog een verwenbroodje maar dan een gezonde variatie met laagjes tomaat, ei, oude kaas en oké ik geef het toe, een klodder mayonaise. Want anders, is het nét geen verwenbroodje.

Alles met mate, dat wel. Met dank aan een box met gezonde gerechten, eet ik wekelijks gevarieerd en veel biologische producten. Daarbij drink ik water en groene thee om te zorgen dat mijn nieren het leuk blijven doen. Overigens voor mij extra belangrijk want mijn lichaam heeft namelijk iets tofs ontwikkeld. Ik heb namelijk 3 nieren. Wat?! Ja, zo reageerde ik ook toen ik in een ongelofelijke genante houding bij de uroloog lag. Het komt er op neer dat ik ze gewoon dubbel heb. Best cool toch? En, ik ben natuurlijk een geweldige donor, hé. De zin op de website van het donorregister 'Een leven redden, je hebt het in je' geldt voor mij als geen ander. Daarom sta ik natuurlijk ingeschreven voor orgaandonatie. Dus, voor diegenen die ik ooit ga redden met mijn 3 nieren, bij deze: "Ik leef zo gezond mogelijk, beweeg met mate tijdens yoga, heb een kettlebell die ik af en toe optil - en weer neer leg - ik snoep verstandig, loop buiten met kontkrummel, heb een gezellig leven met lief en eet biologische producten." Ik heb net karamel gekocht en ga tijdens de feestdagen een fles stroopwafellikeur van Stroopwafelworld testen. Maar na de feestdagen doe ik 9 dagen een cleansing F.I.T. programma via befitogether om mij nog fitter en vitaler te voelen. Het leven is leuk, met hier en dan een rood wijntje, patat en die verdomde bitterbal. Je leeft tenslotte maar 1 keer.

Ben jij al donor? Laat je registreren via www.donorregister.nl
gerelateerde websites:
www.lifeofpix.com foto: Sarah Babineau
www.stroopwafelworld.com
www.befittogether.nl

Gisteren zag ik Sint voorbij komen. Hij zat voorin in een te kleine auto met zijn mijter op schoot. Waar hij zijn staf had gelaten, ik heb echt geen idee. Er zat een soort van veegpiet - of hij was niet goed geschminkt - op de achterbank. Ik kon het niet zo best zien maar hoopte toch een beetje het eerste. De piet gaf een knipoog en lachte naar mij en Sint gaf een knikje, als een echte Sint betaamt. En opeens had ik het gekke gevoel in mijn buik. Een soort combi van vlinders en pijn. Maar dan wel van het fijne soort. Moest ik nou terugknikken naar die Sint. Kom op, ik als volwassen vrouw met knikkende knieën. Ze reden langzaam vanwege de drempels en omdat kontkrummel midden op de weg liep. Het duurde enkele seconden tot ik weer zeven was. Of zo'n leeftijd dat je donders goed weet dat die man niet bestaat, maar het echt niet gaat toegeven. Natuurlijk niet, want als je zegt dat ie niet bestaat, krijg je natuurlijk geen cadeautje.  

Zeven jaar of zo iets. Toen ik op een ochtend een compleet poppenhuis - die mijn lieve pap zelf had gemaakt - in mijn schoen vond, begon ik te twijfelen. Hoe had Sint het voor elkaar gekregen om dat poppenhuis door al die verwarmingsbuizen te proppen. En hij was nog heel ook. Toch knap. De jaren daarna vierden we Sinterklaas met lootjes en zo. Geloof mij, Sint vieren op latere leeftijd met surprises en gedichten was in onze familie vragen om problemen. Briefjes 'niet storen' of nee, bij mijn broer stond denk ik: 'rot op' op zijn kamerdeur. Scharen, papier, lijm, ruzie. Maar ook veel pret en wat waren we creatief, onze hersenen draaiden op volle toeren. Toen wel, nu Google je en voilà de resultaten rollen zo je mobiel uit. Voorbeelden, tips en ideeën, digitale verlanglijstjes. De site lootjestrekken.nl maakt overuren. Met die Sint zijn we compleet op de digitale toer! Er is een Sint die kan skypen of pieten waarmee je kan whatsappen. Je kan je kind verrassen met een persoonlijke videoboodschap van De Club van Sinterklaas. Er is een Sinterklaasapp met tips, een Sint & Piet fotohok, waarbij je jezelf een sinterklaasbaard geeft. En je kan zelfs bellen met Sinterklaas himself. Deze man is echt ongelofelijk hip. Ondanks zijn leeftijd - want hoe oud is die man inmiddels - iets uit de 15e eeuw, vermoed ik.

Terwijl ik nog ergens tussen zeven en veertig plus hang, tuft Sint voorbij. Ik wil weer terug naar speelgoed en mijn schoen zetten. Naar speculaas en pepernoten, chocoladeletters en de marsepeinen poesjes die oma haalde bij de banketbakker. Naar folders, lijm en briefjes op de deur. Naar pakjesavond en vooral naar de volgende ochtend. Terug naar het kindergevoel, wat je alle kindjes gunt. Niets digitaal maar gewoon grijpbaar. En daarom vind ik het initiatief van de Sinterklaasbank zo mooi. Zij maken kinderen blij met een cadeau. In 2016 gaan ze 5000 kinderen uit arme gezinnen een sinterklaascadeau geven. En de kinderen mogen zelf een ‘wenscadeautje’ uitkiezen. Dat hoort bij de voorpret, zoals het kunnen bladeren in de folder van de speelgoedwinkel, kruisjes zetten en een verlanglijstje maken. Deze kindjes hebben waarschijnlijk geen mobiel, app of computer om via Skype met Sint te praten. Zij willen gewoon dat Sinterklaas niet stilletjes hun huis voorbij loopt.

#Meer informatie over de Sinterklaasbank vind je op hun website www.sinterklaasbank.nl

Ik was toe aan een moment van ontspanning en besloot een massage te boeken bij Rituals. Tot een paar jaar geleden kende ik Rituals alleen van de winkels waar je ogen moeten wennen aan het donker en je neus het werk doet. Daarna ontdekte ik de meisjes met de thee - die ik het liefst ontloop want ja, je wilt zo'n meisje niet in verlegenheid brengen - en ontdekte ik de techniek voor de juiste dot doucheschuim. Inmiddels ken ik alle producten bij naam en weet lief dat ik zwaar teleurgesteld ben, wanneer er dit jaar geen Happy buddha olie onder de boom ligt. Rituals dus, mijn favoriete winkel. Helemaal toen ik een paar jaar geleden de Ritals Urban spa's ontdekte. Dat is, en ik citeer van hun website: een day spa waar je even kunt ontsnappen aan de hectiek van alle dag. Even stil staan bij de bijzondere momenten in het leven en genieten van klein geluk. Wie wil dit nou niet in deze gekke wereld? Ik was direct om.

Dus zat ik afgelopen week bij Rituals Urban Spa in Heemstede. Via de winkel weet ik inmiddels de weg naar achteren te vinden. Het zal te maken hebben met de zachte gordijnen die het licht zuiveren, de grote waterkan met munt, inspirerende teksten op de muur of misschien zijn het de lieve meiden die mijn jas aannemen. Deze omgeving geeft rust.    

En toch, ontspanning tijdens een massage is net zo iets als meditatie, en daar ben ik niet zo heel goed in. Wanneer ze op yoga zeggen: je bent nu hier, laat je gedachten maar komen en hang er geen oordeel aan, is juist dát voor mij een teken om mijn ogen stiekem te openen en mijn buurvrouw te checken. Het is bijna kunst om dit te leren. Mooie kunst, dat wel. Zo ook hier, bij deze massage die mijn body en geest totaal moet ontspannen. Terwijl ik heerlijk op een bed lig, denk ik aan de boodschappen en wanneer kontkrummel voor het laatste gepoept heeft. Maar al snel hoor ik alleen nog maar de rustgevende muziek en daarna vogeltjes - goh, die had ik helemaal niet gezien toen ik binnenkwam - en de zee. Mijn meditatie gaat hier als vanzelf. Ik kan het, een uur in rust focussen. Na afloop komt het theemeisje vragen of ik thee wil. Hallo, ik lig bij Rituals op een verwarmd bed en heb net The Ultimate calming ceremony gehad, natuurlijk wil ik thee.  

Na afloop kocht ik geurolie en bijpassende stokjes en natuurlijk ook die thee, tegen beter weten in. Het is net als op vakantie. Dan koop je die pasta en olijfolie, maar thuis smaakt het toch anders dan daar in de zon onder een palmboom. Dus de thee zal anders smaken en de olie anders ruiken maar wat geeft het. Toen ik later in de auto zat en mijzelf in de achteruitkijkspiegel zag, leek het alsof ik gevochten had. Mijn haar was verwilderd, rode koontjes en doorgelopen mascara. Ik glimlachte om mijn warme wangen. 

#Rituals urban spa vind je o.a. in Heemstede www.rituals.com 

Terwijl ik voor de vijfde keer een thermo onderbroek uit het plastic zakje had gehaald, open had gevouwen op zoek naar het label - want daar zat volgens de verkoopster de barcode - vroeg ik mij af: waarom? Lief scande, ik gooide de onderbroek zonder verpakking in de daarvoor bestemde bak. Hoe bedenken ze zelfscankassa's terwijl je de barcode eerst moet zoeken en je spullen uit de verpakking moet halen? Vooropgesteld, ik ben van het digitale, dol op efficiënte en technisch snufjes. Toen de eerste scankassa bij Ikea kwam was ik daar met mijn afwasborstels en geurkaarsjes als de kippen bij. Heb dan ook heel veel afwasborstels. Whoepiewhoe, hoe cool, zelfscannen! Gemak dient de mens! Maar goed, hier bij deze wondere winkel van sportief Nederland waren ze daar nog niet aan toe. Dat was duidelijk.

We stonden bij Decathlon. Ik had er nog nooit van gehoord maar dat kan aan mij liggen. Tweeëntwintig artikelen verder rekende lief af met de pin en moest alles uit de grote verzamelbak in een tas. En nee, natuurlijk hadden we die niet. Die moest weer ergens anders vandaan komen en ja, ook gescand, en in de verzamelbak en betaald worden. Er stond een bewakingscamera op ons gericht en ik ontdekte een strenge meneer bij de uitgang. Je haalt het niet meer in je hoofd zonder te betalen een plastic tas te pakken. Niet erg duurzaam helaas, maar we moesten wat. Drie uur later zaten we weer in de auto. Twee plastic tassen volgestouwd met overlevingsspullen voor de Nepal-trekking van lief. Oké ik had ook een lekker warm vest geshopt en een kettelbar, zo'n gewichtje van 4 kg. Want ja, ik moet iets beginnen tegen die kipfiletjes. Lief heeft mij gewaarschuwd dat ik dit toch niet ga doen. Hij heeft gelijk, maar dat leest hij dan wel in dit blog.

We reden de garage uit langs de Arena. Wat op zich al een survival is dus waarom zou je naar Nepal gaan? Ondergaande herfstzon schitterde op onze motorkap en er lag plots natte sneeuw. Nederland had zich alvast aangepast aan de Nepalese omstandigheden. Hoe tof was dat! Thuisgekomen had lief 3 mutsen, zo'n ding wat je tot over je neus kan trekken waardoor hij nu een bank zou kunnen beroven, en heel veel thermo-ondergoed. Een trekkingsbroek en 2 paar handschoenen. Hij ging in zijn t-shirt kontkrummel uitlaten in de regen om te trainen voor de koude omstandigheden in het verre Nepal. Ik begreep niet zo goed waarom ik dan net al die thermo-onderbroeken had staan uitpakken maar liet hem maar. Toen hij lekker gekoeld terugkwam en de tassen waren uitgepakt, zuchtte hij tevreden. Achter zijn kopje thee, zei hij: schat één ding is zeker, ik ga het in Nepal niet koud krijgen. Ik lachte en dacht even aan mijn koude voeten wanneer hij er niet is. Het worden 3 hele lange weken alleen. Dit is slechts het begin.

YES! Het was een geslaagd familieweekend. Megahuis midden in het bos, een blaffende hond, 18 volwassen, 1 kind, nog een hond, schaapjes op het droge, gevangenismuseum, 1-persoonsbedden en heeel veel eten en OJA mijn mobiel in de wc pot. Hoe overleef je zo iets? Om te beginnen, bak een appeltaart of nog beter laat je lief een appeltaart bakken. Daarmee bak je net zo iets als zoete broodjes en dat is een geweldig goed begin! 

Wat waren we een bofkonten. We zaten in een lodge De Eekhoorn (geen eekhoorn gezien maar dat terzijde) op Nieuw Allardsoog. Dat ligt in het 3  provinciënpunt Friesland, Groningen, Drenthe. Vanuit de woonkamer kon je hertjes spotten en we hadden allemaal een eigen 2 persoonskamer met badkamer en wc. Het hotelgevoel! Zo fijn! Oke, er stonden losse 1-persoonsbedden maar die maakte lief in één vlotte beweging tot een 2-persoons. Pas getrouwd, hé.  

Ik was op pad met mijn schoonfamilie en die kies je niet uit. Maar ik moet toegeven ik heb gewoon mazzel met een hele muzikale, gezellige, gekke en makkelijke schoonfamilie. Toch gebruik ik mijn simpele overlevingsstrategie. Niet druk maken om onbenullige zaken, voer geen zware gesprekken en neem momenten voor jezelf. Een fijne gouden regel die wij hanteren, laat elkaar vrij! Dat geeft ontspanning en rust. Heel prettig! Een kopje koffie, een boekje, lekker doen wat goed voelt. I love it!

Oke, ik kwam helaas niet onder de gezamenlijke activiteiten uit. En ja hoor, in het gevangenismuseum stond ik aan de schandpaal. Overigens ben ik onder de indruk en in shock van de barbaarse straffen door de eeuwen heen. Check de site www.gevangenismuseum.nl Dit is een TIP voor een familiedag. En dan die Bonte avond. Dat was wel een dingetje. OMG, paniek, krakende hersens, alarmbellen, veel gedoe. Tja, daar kan je dan tegenop zien, maar als je na zo een avond met tranen in je ogen je nest inrolt, weet je dat het geslaagd was! En ik beken; Taarten, cake, chips, kaasjes, snoep. Mijn weegschaal kijkt deze nieuwe week even de andere kant op. Fijne bijkomstigheid dus van de bonte avond, er komen calorieën in maar ze gaan er ook weer uit. Ik was constant in beweging! 

Kontkrummel was trouwens ook mee en wat doe je dan? Dan ga je de bossen in! Op de hei direct achter Nieuw Allardsoog kun je uren wandelen in de natuur. Er is hier zo veel te ontdekken en ja ze hebben daar de schaapjes op het droge. Kontkrummel mocht dus niet overal los. Er zal maar zo'n schaap achter haar aangaan... 

En toen gebeurde het en ik beken; voor de 2e keer. Mobiel in achterzak en plassen! Oeps! Nadat ik in een split second mijn mobiel uit de pot had gevist, en in 2 seconden had afgedroogd (er komt een onverklaarbare snelheid over je heen) bleef ik paniekerig naar het schermpje kijken in afwachting op, wat er ging gebeuren. En... er gebeurde niets! Hij bleef gewoon gezellig terugkijken! Uhh? Zelfs na een half uur deed hij dat nog steeds. Moest wel even resetten vanwege de veilige modus, maar hij overleefde. JIPPIE! Uit spoedonderzoek op Internet bijkt dat mijn Samsung C6 toch als snel 20 minuten tegen water kan. Ik zou dit niet thuis uitproberen! Maar zo'n familieweekend. Ach, dat kan je best een keertje doen. Echt relaxt!